بررسی نقشUSSD در پرداخت های موبایلی

اپراتورهای شبکه تلفن همراه (MNO) مانند سافاریکام در کنیا؛ Vodacom، Tigo، و Airtel در تانزانیا؛ و Econet در زیمبابوه به طور جمعی بر اهمیت و پتانسیل مدل‌های تجاری تحت رهبری MNO برای پیشبرد شمول مالی تأکید می‌کنند.

در هر یک از این بازارها، و در تعدادی دیگر، که MNOها می‌توانند به طور موثر در ارائه خدمات مالی موبایل (MFS) رقابت کنند، کیف پول‌های تلفن همراه ثبت‌شده بیشتری نسبت به حساب‌های بانکی وجود دارد.

و در هر یک از این بازارها، پلتفرم های پرداخت موبایلی برای ارائه سایر خدمات مالی مانند پس انداز و اعتبار در مقیاس مورد استفاده قرار می گیرند.

دستاوردهای فوری برای شمول مالی مشخص است.

در عین حال، این نقش نسبتاً جدید برای MNOها می تواند نگرانی های رقابتی را برای تنظیم کننده های کشور ایجاد کند.

این به این دلیل است که MNOها با بانک‌ها و سایر ارائه‌دهندگان MFS (اشخاص ثالث) در ارائه پرداخت‌های موبایلی رقابت می‌کنند، اما MNOها زیرساخت‌های ارتباطی کلیدی مورد نیاز برای ارائه پرداخت‌های تلفن همراه را نیز دارند.

اعتقاد بر این است که داده‌های خدمات تکمیلی بدون ساختار (USSD)، یک سرویس ارتباطی که توسط MNOها کنترل می‌شود، یک بخش حیاتی از زیرساخت است که برای ارائه MFS روی تقریباً هر تلفنی، با هزینه کم و بدون نیاز به دسترسی به سیم کارت کاربر استفاده می‌شود.

USSD به مشتریان امکان می‌دهد دستورالعمل‌ها را به همراه شماره شناسایی شخصی (PIN) خود برای احراز هویت به ارائه‌دهنده MFS ارسال کنند، در حالی که ارائه‌دهنده MFS را قادر می‌سازد تا پاسخ‌ها را برای مشتریان ارسال کند و تراکنش‌ها را تأیید کند.

این خلاصه نشان می دهد که چرا USSD برای پرداخت های تلفن همراه مهم است و انواع اصلی شکایات ناشی از دسترسی محدود به USSD برای ارائه دهندگان MFS را برجسته می کند. سپس مسائل نظارتی را بررسی می کند، از جمله زمانی که ممکن است مداخله نظارتی مورد نیاز باشد، کدام تنظیم کننده ممکن است بهترین موقعیت را برای مداخله داشته باشد، و چه نوع مقرراتی مناسب ترین است (CGAP 2014). USSD تنها سرویس ارتباطی موجود برای پرداخت موبایلی نیست.

گزینه های دیگر عبارتند از سرویس پیام کوتاه (SMS)، جعبه ابزار سیم کارت (STK، یک محیط برنامه نویسی تعبیه شده بر روی سیم کارت کاربر)، اینترنت تلفن همراه، و نوآوری های جدیدتر برای تعامل با مشتریان.

ارائه دهندگان MFS این گزینه ها را در مقابل عوامل متعددی از جمله دسترسی (سازگاری با گوشی)، تجربه کاربر، امنیت، هزینه و سهولت استقرار برای ارائه دهنده در نظر می گیرند.

اکثر ارائه دهندگان توافق دارند که وقتی همه عوامل در نظر گرفته شوند، USSD بهترین گزینه موجود برای خدمت به مشتریان کم درآمد امروز است.

این دیدگاه با این واقعیت پشتیبانی می شود که بیشتر استقرارهای مقیاس بزرگ در سطح جهانی از USSD استفاده می کنند.

این به این دلیل است که USSD روی اکثر تلفن‌ها کار می‌کند، نیازی به تغییر در سیم‌کارت یا سیم‌کارت جدید ندارد (هر کدام از این‌ها می‌تواند مراحل پیچیده و اغلب پرهزینه باشد)، و قابلیت استفاده و مزایای امنیتی مهمی نسبت به پیامک دارد.

برخی استثناها از جمله M-PESA در کنیا وجود دارد که از فناوری STK همراه با پیامک های رمزگذاری شده استفاده می کند. با این حال، STK نیاز دارد که ارائه‌دهنده MFS به سیم‌کارت دسترسی داشته باشد تا تغییرات را در آن بارگذاری کند، که به ندرت در مورد غیر MNOها اتفاق می‌افتد.

سایر جایگزین های امیدوارکننده نیز چالش های عملی دارند که مانع از مقیاس می شوند.

مهم‌تر از همه، اینترنت موبایل مستلزم دسترسی مشتریان به تلفن‌های مجهز به اینترنت است که در حال حاضر برای اکثر کاربران کم‌درآمد صدق نمی‌کند.

از سوی دیگر، پیامک در تلفن‌های اصلی موجود است، اما به اندازه USSD امن نیست و تجربه کاربری کمتر بصری و چالش برانگیزی را ارائه می‌دهد.

USSD نیز محدودیت هایی دارد. تجربه مشتری به همان سادگی نیست و همان قابلیت های امنیتی STK یا اینترنت تلفن همراه را ارائه نمی دهد. علاوه بر این، جلسات USSD را می توان حذف کرد که به طور بالقوه هزینه ها را افزایش می دهد و به اعتماد مشتری آسیب می رساند.

با وجود این چالش‌ها و چالش‌های دیگر، اکثر ارائه‌دهندگان پیشرو MFS به USSD متکی هستند، از جمله بسیاری از MNO.

استقرارهای بزرگی که عمدتاً به USSD متکی هستند عبارتند از bKash در بنگلادش، WING در کامبوج، EasyPaisa در پاکستان، ZAAD در سومالی لند، M-PESA و Tigo در تانزانیا و EcoCash در زیمبابوه.

+ نوشته شده در دوشنبه ۱۰ مرداد ۱۴۰۱ ساعت 11:13 توسط مهندس عبدالنور افرند  |